اصلاح طلبان

چپ‌های تحریمی که شاهد کارآمدی ملموس مجلسِین یازدهم و دوازدهم هستند و شکست پروژه تحریم انتخابات را به رأی‌العین می‌بینند؛ به دنبال مترسک‌سازی از "مشارکت پایین" در انتخابات‌های آتی هستند.

برخی اصلاح‌طلبان به دلیل اینکه نمی‌خواهند به اشتباهات خود در فتنه 88 و تحریم انتخابات اذعان کنند، مجبورند تا آخر عمر؛ هر گزاره‌ای که مساوی با پذیرش دموکراسی و مردمسالاری در ایران است را کتمان کنند.

دولتی که ارز ترجیحی وسیعی را برای کالاهای اساسی خانوارها تخصیص بدهد اما در ادامه بر بازار و قیمت‌ها نظارت نکند؛ مثل کسی است که ناموس خود را در بازار حراج کرده است!

بدخواهانی لانه‌کرده در 2 اردوگاه چپ و راست هستند که قصد ندارند دستاوردهایی که حاصل التزام عملی بزرگان سیاست ایران به وفاق بوده است را ببینند یا وجودشان را تأیید کنند!

روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب: برخی برای تارمگ که بستش به خون‌های بسیاری آلوده است و دستور ترور و بمباران داده و یا از آدمکشان حمایت کرده نامه التماسی می‌نویسند!

پیشرفت مردم و تعالی یک حکمرانی هرگز ممکن و میسور نیست مگر اینکه آن مردم و آن حکومت به سمت نخبگان عزیمت کنند و آنان را پاس بدارند.

سردبیر امروز «اینترنشنال» در سه دهه قبل، سردبیر یکی از روزنامه های زنجیره ای شبیه هم‌میهن بود و پس از فرار از کشور، ابتدا به خدمت بی‌بی‌سی و سپس رسانه بدنام موساد درآمد.

"چپ‌های تحریمی" از یکسو می‌گویند انقلاب به دموکراسی نمی‌رسد و از سوی دیگر می‌گویند باید کار اصلاح‌طلبانه انجام دهیم. این به معنی پنهان کردن اسلحه زیر کلمات است.

وزیر آموزش و پرورش دولت اصلاحات در پیشنهادی عجیب اظهار کرده است که تمام مدارس کشور تبدیل به مدارس هیئت اُمنایی شود.

استفاده از کلماتی چون «مبارزه طبقاتی»؛ «جنبش‌سازی» و «تشکل‌یابی» در داخل مدارس بخشی از کلیدواژه‌هایی است رادیکال‌ها مرح می‌کنند.